Razvijajući Rudnik kao trgovinski centar turska vlast je sagradila jako utvrđenje na potezu današnjih Gradova, gde su vidljive ruševine turskog utvrđenja. Turske vlasti su razvijale rudarstvo na Rudniku. U jednom od fermana iz 1559. godine Rudnik se pominje kao rudnik gvožđa gde su izlivene topovske kugle od 40 i 50 kilograma, šuplje kugle zvane kumbare, kao i pune kugle i zrna manjeg kalibra za tadašnje tipove pušaka. Glavni rudarski radovi u vreme Austrijske okupacije su bili u selu Ljubičevcu na mestu zvanom Šajdine (toponim po mašini za izvlačenje vode) gde je po nekim kazivanjima nađena bogata ruda. Dvadesetogodišnji period rudarskog rada za vreme austrijske okupacije Srbije nije doneo nikakve koristi. Po osvajanju Rudnika Turci su spalili rudarske naseobine i rudarska postrojenja i nisu nastavili rudarski rad. Rudarstvu prvog ustanka na Rudnku bio je jedini cilj, da se proizvede srebro, a možda i zlato (onda se kao i dugo vremena kasnije verovalo da na Rudniku ima zlata), od koga bi se kovao novac.
Nakon propasti Prvog srpskog ustanka, uspeha Drugog srpskog ustanka i diplomatske aktivnosti Kneza Miloša u 19. Veku, rudarstvo na Rudničkim rudištima je ponovo oživelo. Rudničku planinu je pod zakup uzeo Miša Mihailović sa namerom da otvori i eksplatiše njena rudišta. Bilo mu je 40 godina kada je otišao u penziju i počeo da de bavi rudnikom ulažući svoja lična sredstva punih 36 godina, najpre sam a zatim sa svojim deoničarima Đorđem Vajfertom pivarom iz Beograda i apotekarom iz Svilajnca Kornelijem Raškocijem. U toku Prvog svetskog rata, kao i svih prethodnih ratova, okupacione vlasti nastojale su da prvo da obnove rudarstvo.
Kako je i pored svih teškoća koje su ga pratile u radu Mihailović je 1907. godine do početka rata pripremio rudišta pod Jezerom i Bezdanom, to je olakšalo Austrijancima da 15. aprila 1916. godine pristupe otkopavanju ruda. Nije zabeležen rad rudnika u toku 1917. i 1918. godine. U toku rada za vreme rata preduzeće je imalo i zvaničan naziv K.u.K Militarbergbu Rudnik. U toku 1936. godine osnovano je Društvo „Kačerski radnici A.D.“ sa kapitalom od 3 miliona dinara. Po završetku Drugog svetskog rata, nova vlast kao i sve prethodne tokom minulih godina i vekova, nastojala je da obnovi rudarstvo u zemlji.
Vlada FNR Jugoslavije donosi rešenje 5. januara 1953. godine kojom se „osniva društveno preduzeće od opštedruštvenog značaja“ pod firmom Rudarski Basen „Rudnik“, sa sedištem na Rudniku i predmetom poslovanja istraživanje i eksplatacija olovne i bakarne rude. Okružni privredni sud u Kragujevcu 10. avgusta 1966. godine donosi Rešenje o promeni statusa firme sa novim nazivom koji glasi „RMHK – Trepča“ Kosovska Mitrovica pogon „Rudnik sa flotacijom na Rudniku“.
Rudnik će ostati u sastavu Trepče do 03.08.1989. godine, od tada pa do vlasničke transformacije koja se realizovala 14.10.2004. godine, posluje kao samostalno preduzeće. DP Rudnik i flotacija „Rudnik“ – Rudnik je na aukcijskoj prodaji Agencije za privatizaciju kupilo preduzeće „Contango“ iz Beograda i kao većinski vlasnik sa 70% akcija osnovnog kapitala, krenulo u reorganizaciju i nastavak proizvodnje rude i prerade rudnih koncentrata. 2012.godine preduzeće Rudnik postaje društvo sa ograničenom odgovornošću a preduzeće Contango kupuje ostatak akcija i postaje 100% vlasnik preduzeća Rudnik.